सदस्यः:2230583Archana

अर्चना
जन्म	17.01.2005 भारत

मम नाम अर्चना नवनीत मेहता। अहं सम्प्रति मनोविज्ञानं, समाजशास्त्रं, अर्थशास्त्रं च क्राइस्ट् विश्वविद्यालयेन, बेङ्गलूरु इत्यनेन प्रदत्तं कलास्नातकपदवीं प्राप्नोमि। अहं नृत्यं, पुस्तकपठनं, प्रियजनैः सह समयं व्यतीतुं च अतीव रुचिं लभते । मम प्रियवर्णाः नीलः, कृष्णः, श्वेतः च सन्ति । मम प्रियश्रृङ्खला ब्रुकलिन् नाइन नाइन इति । नूतनानां विषयाणां विषये ज्ञातुं मम बहु रोचते। अहं हैदराबादनगरे जातः। मम मातुः नाम जेसलः, मम पितुः नाम नवनीतः, मम अग्रजस्य नाम मयङ्कः च । मम भ्रातुः मम आयुः अन्तरं ५ वर्षाणि अस्ति। वयं द्वौ अपि युवावस्थायां बहु युद्धं कृतवन्तौ परन्तु यथा यथा वयं वृद्धाः भूत्वा भिन्ननगरेषु निवसन्तः आसम् तथा तथा वयं बहु समीपस्थाः अभवम । अहं तस्य सह किमपि साझां कर्तुं शक्नोमि। सः स्नातकपदवीं सम्पन्नवान् अधुना उच्चशिक्षणस्य सज्जतां कुर्वन् अस्ति । मम मम्मा अध्यापिका अस्ति। सा प्राथमिक-मध्यविद्यालयस्य छात्राणां कृते हिन्दी-शिक्षणं गृह्णाति । मम पिता औषधकम्पनीयां कार्यं करोति। अस्माकं मूलनिवासी मुम्बई अस्ति वयं च गुआजराटीजनाः। अत्यल्पवयसा एव मम कुटुम्बेन भवतः स्वमातृभाषायां भाषणस्य महत्त्वं बोधितम् अतः अहं प्रवाहशीलः वक्ता अभवम् । अहमपि गुजरातीभाषां पठितुं लिखितुं च शक्नोमि।

मम मम्मा उत्साही अस्ति, मम भ्रातुः च कृते सर्वदा उत्तमं इच्छति स्म। एवं सा अस्मान् बाल्यकालात् एव विभिन्नेषु पाठ्येतरक्रियासु स्थापयति स्म । सा मां संगीत, नृत्यं, लॉन् टेनिस् च कक्षासु प्रेषितवती। अहं गर्वितः वदामि यत् मम परिवारः बालस्य समग्रसमग्रविकासे बलं ददाति । अस्माकं ग्रीष्मकालाः मम पितामहपितामहीभिः सह सर्वदा व्यतीताः भवन्ति, ते च अस्माकं अन्तः नैतिकमूल्यानां प्रवर्तनार्थं प्रायः कथाः, दन्तकथाः च कथयन्ति । बाल्ये अहं सर्वदा ग्रीष्मकालीनावकाशस्य प्रतीक्षां करोमि स्म यत् अहं मुम्बईनगरं गत्वा मम पितामहीभिः निर्मितं स्वादिष्टं भोजनं खादितुम् अर्हति, यत् पितृव्यं मातृकं च भवति अहं हैदराबादनगरे विद्यालयं कृतवान् अधुना स्नातकपदवीं प्राप्तुं बेङ्गलूरुनगरं गतः। मम विद्यालयेषु आश्चर्यजनकमित्रसमूहः दत्तः अस्ति, अहं तान् प्रेम करोमि। मम परम मित्रं वर्षिणी अस्ति। वयं मिलित्वा बहु किमपि व्यतीताः सा च मम उत्तमं बहिः आनयत्। वयं विद्यालयात् परं एकत्र अतिरिक्तवर्गेषु गच्छामः तथा च एतावत् मजेयम् आसीत्। अहं प्रथमं एकप्रकारं लज्जालुः अस्मि किन्तु एकवारं कस्यचित् समीपं गत्वा मम विचित्रपक्षं दर्शयतु। अहं स्वयमेव उत्तरदायी, कर्मठः, निष्ठावान् च व्यक्तिः इति मन्ये। अहं कदाचित् केवलं न वक्तुं न शक्नोमि तथा च तत् किमपि अहं कार्यं करोमि । अहं स्वसीमानां अपि निर्वाहं कर्तुं शिक्षमाणः अस्मि। ये जनाः स्वपरिवारं प्रेम्णा भवन्ति, तेषां पालनं च कुर्वन्ति तेषां अहं बहु आदरं करोमि। अहं श्वानान् बहु प्रेम करोमि। मया एकं पालतूपजीविरूपेण इष्टं किन्तु मया एकं आनेतुं न अनुमतिः आसीत् । अहं बिडालान् अपि प्रेम करोमि। प्रकृतौ भवितुं मम बहु रोचते यतः एतेन मम आत्मानं सुखी भवति। अहं कश्मीरं, महाराष्ट्रं, गुजरातं, मध्यप्रदेशं, राजस्थानं, कर्नाटकं, दुबईनगरं च गतः। यात्रायां मम आनन्दः भवति यतोहि एतेन परसंस्कृतेः विषये शिक्षणं प्राप्यते । २०२० तमे वर्षे अफलाइनवर्गाणां स्थाने ऑनलाइनवर्गाः अभवन् । वयं सर्वे कक्षासु उपस्थितिम्, अध्ययनं च कर्तुं लैपटॉप्, दूरभाषाणां च उपयोगं कर्तुं आरब्धाः। तया अहं प्रौद्योगिक्याः अन्वेषणं कर्तुं तस्मिन् कुशलः भवितुम् च शक्नोमि स्म । बाल्यकालात् एव मम नृत्यं बहु रोचते स्म । अहं भरतनाट्यम् इत्यत्र प्रशिक्षितः आसम्, मुक्तशैल्याः नृत्यं च मम आनन्दं लभते। क्राइस्ट् विश्वविद्यालये अहं नृत्यदले सम्मिलितुं दर्पणे भागं ग्रहीतुं च अवसरं प्राप्तवान्। अद्भुतः अनुभवः आसीत् । अहं बहु किमपि ज्ञात्वा आश्चर्यजनकाः मित्राणि अपि प्राप्तवान्। अस्माकं नृत्यनिर्देशकाः विचारशीलाः अत्यन्तं स्वागतयोग्याः च आसन् । अध्ययनार्थं बेङ्गलूरुनगरं गमनम्, स्वयमेव जीवनं च बहु कठिनम् आसीत् । आरम्भे अहं बहु गृहविरहं अनुभवामि स्म, मम परिवेशस्य अनुकूलनं बहु कठिनं भवति स्म । मम कक्षे द्रव्यस्य आयोजनं तावत् कठिनं नासीत् यतोहि मम मातापितरौ प्रथमदिनस्य यत्किमपि आवश्यकं तत् मम साहाय्यं कर्तुं अत्र आसन् । पश्चात् अहं मम फ्लैट्-सहचरैः सह संवादं कर्तुं आरब्धवान्, किञ्चित् न्यूनं एकान्ततां च अनुभवामि स्म । महाविद्यालयस्य प्रथमदिनं स्मरामि, अतीव भयङ्करम् आसीत्। मम कक्षायां बहु जनाः आसन् तेषु केवलं २ जनाः एव जानामि स्म। इदं सुन्दरं भयङ्करं आसीत् यतोहि अहं अन्तःमुखी अस्मि किन्तु शीघ्रमेव तस्य लटकं प्राप्तवान्। अधुना मम सहपाठिभिः सह उत्तमः सम्बन्धः अस्ति तथा च मम मित्रसमूहः अस्ति येषां सह अहं आलम्बनं करोमि। महाविद्यालयजीवनं स्पष्टतया न तावत् मजेयम् अभवत् यथा ते चलचित्रेषु दर्शयन्ति परन्तु तस्य अपि दुष्टं नास्ति। अहं व्याख्यानानि श्रोतुं बहु रोचये, मम कार्यनिर्देशं कर्तुं बहु रोचये, मम मित्रैः सह वार्तालापं कर्तुं बहु रोचये, पुस्तकालये उपविश्य भ्रमणं कर्तुं च बहु रोचते। बेङ्गलूरुनगरस्य सर्वं विशेषतः तस्मात् मम स्वतन्त्रता मम बहु रोचते। स्वतन्त्रतायाः सह उत्तरदायित्वं अपि आगच्छति, अहं मन्ये अहं स्वयमेव जीवितुं पर्याप्तं उत्तरदायी अस्मि। मातापितरौ विना जीवनं बहु किमपि शिक्षितम्। अहं मम वित्तविषये अधिकं जागरूकः अभवम्, यथाशक्ति सञ्चयितुं प्रयतमानोऽस्मि। अहं निश्चयेन जानामि यत् प्रत्येकः छात्रः यः स्वगृहनगरं त्यक्त्वा अत्र निवसति सः एतस्य सम्बन्धं कर्तुं शक्नोति। अपि च, अहं प्रसन्नः अस्मि यत् मम कृते ख्रीष्टविश्वविद्यालये संस्कृतभाषायाः अध्ययनस्य अवसरः प्राप्तः। अहं तां अतीव समृद्धां सार्थकं च भाषां मन्ये, सा मां मम संस्कृतिना सह सम्बद्धं करोति।

{{references https://sa.wikipedia.org/wiki/%E0%A4%AC%E0%A5%87%E0%A4%99%E0%A5%8D%E0%A4%97%E0%A4%B3%E0%A5%82%E0%A4%B0%E0%A5%81 https://sa.wikipedia.org/wiki/%E0%A4%A8%E0%A5%83%E0%A4%A4%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%AE%E0%A5%8D}}