सदस्यः:Anish Mahesh Nagpal 2310615/प्रयोगपृष्ठम्

मम नाम अनीश म० नागपालः। अहं नवदशवर्षीयः अस्मि मम जन्मतिथिः ३०/०६/२००५ च अस्ति। यद अहं द्विवर्षीयः आसम्, तदाहं श्री अरविन्द स्मारक विद्यालये एकस्मिन् क्रीडागृहे सम्मिलितः आसम्। अहं तस्मिन् एव विद्यालये दशमपर्यन्तं अधीयामि स्म। सामान्यतया, बालकाः सार्धद्वयवर्षे एव क्रीडागृहे प्रवेशं प्राप्नुवन्ति, परन्तु अहम् एकवर्षे एकादशमासेषु प्रवेशितः अभवं, यतः सार्धद्विवर्षाणि प्रतीक्ष्य एकं शैक्षणिकवर्षं मह्यं वञ्चितं स्यात्।

प्राथमिक, मध्यम, उच्चविद्यालयवर्षेषु च मम आनन्दः अभवन् । मम पिता नवमपर्यन्तं अध्ययने सहाय्यम् अकरोत् । अहं संस्कृतं मम द्वितीयभाषारूपे नवम, दशममाकाभ्यां च चिनोमि स्म, यतः अहं मम पितृव्यपुत्राभ्यां शृनोमि स्म, यत् एषः अङ्कलाभप्रद विषयः आसीत्। मम अग्रजौ अपि श्री अरविन्द स्मारक विद्यालयस्य छात्रौ आस्ताम्। तौ स्वानुभवतः मह्यम् एतत् विद्यालयम् अनुशंसतः स्म। मम विद्यालयः मम गृहात् केवलं सार्धद्विकिलोमीटर दूरे अस्ति। अस्य विद्यालयस्य एकः अपि लाभः अस्ति यद् वाहनेन गन्तुं केवलं दशनिमेषाः एव भवन्ति । अहं दशमश्रेण्यां संस्कृतपरीक्षायां १०० मध्ये ९८ अङ्काः प्राप्नोमि स्म। अहम् अस्य श्रेयः मम शिक्षणाध्यापिकयै ददामि, यः माम् उत्तमं प्रशिक्षणं मार्गदर्शनं च अयच्छ्त्। एकः अपि विद्यालयस्य अध्यापिका, याम् अहं प्रशंसयामि, सा मम चतुर्थश्रेणीयाः गणिताध्यापिका अस्ति। एकस्मिन् दिने सा माम् मम जीवनस्य सर्वमहत्त्वपूर्णम् उपदेशं अयच्छ्त्। सा मम पितरौ अभिभावक शिक्षक सम्मेलने अवदत् - "छात्रान् समयसूचीं अवश्यं पालेयुः अनुस्रियुः च"।

मम मातृभाषा सिन्धी अस्ति। मम प्रपितामहः परिवारेण सह १९४० तमे वर्षे एव शिकारपुरतः बेङ्गळूरुं विरहति स्म। सः महादूरदर्शी सामयिकविषयेषु निपुणः च आसीत्। तत्कालीनानि समाचारपत्राणि पठित्वा सः अवगच्छति स्म, यद् देशं पन्थानाम् आधारे अवैधशासकाः अवश्यम् एव विभजिष्यति। १९४७ तमे वर्षे, यदा भारतस्य विभाजनं जातम्, तदा तस्य भयं सत्यं सिद्धम् अभवत् । अहं मम प्रपितामहं धन्यवादं ददामि, यस्य कारणातद् वयं सुरक्षिततया बेङ्गळूरुं विहरन्ति स्म।

अहं मम दशममानक परीक्षायां ८९% अंकैः प्राप्य उत्तीर्णः अभवम्। यतः मम विज्ञाने सर्वथा रुचिः नासीत्, अतः अहं वाणिज्यं चिनोमि स्म। मम महाविद्यालयस्य वर्षद्वयं मम विद्यालयाद् अपि अधिकौ आनन्ददायकौ आस्ताम् । विद्यालयस्य विपरीतम् धारणीयं वर्णा नासीत्, परन्तु पश्चिमी औपचारिकानाम् अनिवार्यवेषसंहिता आसीत् । महाविद्यालये मम शिक्षिकाः संशयानां समाधानार्थं मम साहाय्यं कर्तुं सर्वदा सज्जाः, उत्सुकाः च आसन् । अहं मम महाविद्यालयस्य द्वितीयवर्षे अतीव उत्तमं अकरोत्, यतः अहं ९५% अङ्कैः सह उत्तीर्णः अभवम्। मम केवलम् एकं खेदः अस्ति यत् मम महाविद्यालयाय, यथा मम शिक्षिकाः अपेक्षितवन्तः, तथा अहं पदं न प्राप्नोमि स्म। यदि अहं किञ्चित् अधिकं परिश्रमं करोमि स्म, तर्हि भगवान् मम अपि तत् गन्तव्यं प्राप्तुं साहाय्यं अकरोत्, इति मम विश्वासः अस्ति।

विद्यालये मम अभिरुचयः महाविद्यालयस्य अभिरुचिभ्यः भिन्नाः आसन्। मम विद्यालयदिनेषु अहं वर्षत्रयं यावत् स्पर्धात्मक तैरणस्य अभ्यासं करोमि स्म। मम पिता मां विद्यालयसमयात् परं सायं सार्धचतुर्वादने गणाय तत्र नयति स्म। मम प्रशिक्षकः अतीव दयालुः सौम्यः च आसीत् । विद्यालयदिनेषु अहं विरक्तसमये कल्पित विज्ञानकथाः लिखामि स्म । अहं चित्रकलावर्गेषु अपि सम्मिलितः आसीत्, यत्र मम शिक्षिका चित्रकलायां उत्तमपाठाभ्यः अयच्छत् । एते पाठाः विद्यालये मानचित्राणि जैविकचित्राणि च आकर्षितुं मम साहाय्यं अकुर्वन् । मया कतिपयान् मासान् यावत् लोठचरणं अपि शिक्षते स्म।

महाविद्यालयस्य द्वितीय वर्षपश्चाद् अहं वाणिज्यशास्त्रे स्नातकपदवीं प्राप्तुं क्राइस्ट् विश्वविद्यालये सम्मिलितः आसम्। प्रथमवर्षस्य उपाधिकाले मम महाविद्यालयस्य समयः प्रातः नववादनतः साये चतुर्वादनपर्यन्तं आसीत् । मम द्वितीयवर्षे महाविद्यालयस्य समयः प्रातः सप्तवादनतः अपराह्णे एकवादनपर्यन्तं भवति। एषः अतीव महत्त्वपूर्णः परिवर्तनः अस्ति । आशया यद् अहं प्रातःकाले उत्थानस्य अभ्यास्ं विकसितुं समर्थः अस्मि, यथा "पूर्वं शयनं, प्रातः उत्थानं, पुरुषं स्वस्थं, धनिकं, बुद्धिमान् च करोति" इति उक्तिः। वाणिज्यशास्त्रे स्नातकपदवीं पश्चात् अध्ययनस्य विषये अहम् अद्य अपि निर्णयः न करोमि। मया समीपे बहवः विकल्पाः सन्ति, येषां चयनं कर्तुं शक्यते। एकः अतीव महत्त्वपूर्णः विषयः अस्ति यत् मम महाविद्यालयस्य शिक्षिकाः सर्वदा अनुशासनस्य मूल्ये बलं अयच्छन्। ताः आशावत्यः आसन् यत् सर्वे छात्राः तस्य महत्त्वं अवगत्य अनुशासनस्य आवश्यकतां निपान्ति, न केवलं अध्ययने, अपितु स्वजीवने अपि।

मम माता बळ्ळार्याः अस्ति। अद्य अपि मम मातुः सम्बन्धिनः तत्र निवसन्ति । तत्र तेषां स्वकीया भर्जनी आसीत्, यस्य नाम 'मेघ भार्जनी' इति आसीत् । मम मातामहस्य वयसः कारणात् अधुना पिहितः अस्ति, यः इदानीं निवृत्तः अस्ति । तत्र ग्रीष्मकाले पञ्चचत्वारिंशत् ॰ से० पर्यन्तं तापमानं वर्धते । बळ्ळारीं लौह अयस्क खनीभ्यः अपि प्रसिद्धम् अस्ति, यस्मात् लोह अयस्कः निर्यातः क्रियते ।

मम पितरौ ग्रीष्मकालीनस्य अवकाशे मां मम अनुजां च महानगराद् बहिः नयतः। अहं ग्रीष्मकाले कोडैक्कानल्, ऊटी, गोवा, मैसूरु, मुम्बै च अगच्छत्। मम अनुजया गोवा इत्येतत् एतावत् रोचते यद् अस्माभिः तत्र द्वितीययात्रा गच्छेम । मम प्रथमा गोवायात्रा द्वितीययात्रायाः अपेक्षया अधिका स्मरणीया आसीत्, यतः तदा वयं अधिकानि पर्यटनस्थलानि अगच्छन् । गोवायाः राज्यस्य पार्श्वे समुद्रः अस्ति इति कारणतः जलवायुः अर्द्रः अस्ति । वयं यस्मिन् गोष्ठ्यां तिष्ठन्ति स्म, सः गोवायाः राज्यस्य सशतचतुर्णां समुद्रतटानां एकस्य समीपे एव अस्ति । सूर्योदयस्य सूर्यास्तस्य च सुन्दराणि दृश्यानि समुद्रतटे सहजतया दृश्यन्ते स्म।

सामान्यतया गोष्ठीषु भोजनं तावद् उत्तमं न भवति, परन्तु सः गोष्ठी स्वादिष्टं भोजनं परोक्ष्यति स्म । तत्र वयं प्रत्येकं शाकाहारीभोजनं आनन्दिताः असान्। प्रातःभोजनं भोगस्य प्रारूपेण परोक्ष्यते स्म, तत्र बहुविधता आसीत् । अन्येभ्यः भोजनालयेभ्यः अपेक्षया मूल्यं अधिकं युक्तम् आसीत् । गोवानगरे पृथक् पृथक् अवसरद्वये त्रयः वा चत्वारि दिवसाः अस्माकं स्मरणीयः अवकाशाः अभवत् ।

मम प्रपितामहस्य इव मम अपि राजनीतिषु, सामयिकविषयेषु च तीव्ररुचिः अस्ति । अहं प्रथमवारं २०२४ तमस्य वर्षस्य सामान्यनिर्वाचनकाले मतदानं करोमि स्म। निर्वाचनात् पूर्वं मम मतदाता परिचयपत्रं मया निर्मितम् भवते। बृहद् बेङळूरु महानगर पलिकातः अस्य प्रक्रिया अधुना सम्पूर्णतया साङ्गणिकं गतं अस्ति तथा मम मतदाता परिचयपत्रं प्रायः एकमासे एव मम गृहं प्रति वितरितम् अभवत्।

मम पितरौ २०२४ तमस्य वर्षस्य आरम्भिकेषु मासेषु मम कृते द्विचक्रीयवाहनं क्रीणातः स्म । प्रथमवर्षस्य उपाधिकालस्य पश्चाद् ग्रीष्मकालीनस्य अवकाशस्य समये अहं वाहनचालनस्य विद्यालये नामाङ्कनम् अपूरयत्। चतुर्चक्रीयवन्तः वाहनस्य चालनं ज्ञातुं न्यूनतमवर्गाणां वैधानिकताम् आवश्यकतां सम्पतामि स्म। द्विचक्रीयवन्तौ वाहनस्य चतुश्चक्रीयवन्तः वाहनस्य च परीक्षणे दत्त्वा अहं मम वाहनचालनस्य अनुज्ञापत्रस्य प्रतीक्षां करोमि।

अहं मम पितृव्यपुत्र्या सह कतिपयान् मासान् यावत् व्यायामशालां अगच्छत्। अहं तस्मात् त्यक्तवान् यदा मां मम अध्ययनं कर्तुं समयं न मिलामि। बाल्यकालात् एव मम श्वसनस्य कष्टः आसीत् । मम बालरोगस्य विशेषज्ञः मां अवदत् यत् बेङ्गळूरुणः दूषिता वायुना कारणेन एव अस्ति इति। अष्टादशवर्षीयं मया लङ्घितस्य अनन्तरम् एषः स्वास्थ्यविषयः प्रायः शान्तः भवति ।