व्याकरणानुवादपद्धतिः
जनाः विविधैः कारणैः भाषाभ्यासं कुर्वन्ति। तेषु कतिचन एवं सन्ति।
- उद्योगकारणतः राज्यान्तरं गतः व्यवहारार्थम्
- वाणिज्यार्थं अन्यदेशं गतः व्यवहारार्थम्
- व्यवहारपथात् नष्टासु भाषासु विद्यमानं ज्ञानं प्राप्तुम् उदा- संस्कृतम् ल्याटिन्
- भाषाभ्यासार्थम्
व्याकरणानुवादपद्धतेः प्रमुखाधाराः
[सम्पादयतु]- व्याकरणांशः
- कोषः
- अङ्कप्राप्तिः
- दोषपरिष्कारः
- मातृभाषया शिक्षणम्
व्याकरणानुवादपद्धतेः लक्ष्याणि
[सम्पादयतु]- अस्मत्पूर्वजाः कान् विषयान् उक्तवन्तः इति केषाञ्चन जिज्ञासा आसीत् ।
- प्राचीनज्ञानसंग्रहणम्
- अनुद्य-अनुवादः
- बौद्धिकविकासः
अपेक्षितलक्ष्यं पूरयितुं व्याकरणानुवादपद्धतिः व्यवहारे आगता।
व्याकरणानुवादपद्धतेः लक्षणानि
[सम्पादयतु]- व्याकरणस्य नियमाः ज्ञातव्याः
- पठनं लेखनम् (श्रवणं भाषणं नास्ति।)
- कोषपरिशीलनम् कोषपरिशीलनद्वारा शब्दसम्पदः वर्धनम्
- अनुवादाभ्यासः
- अङ्कुप्राप्तिः
- पृथक् पृथक् वाक्यलेखनम् । परस्परसम्बन्धः न भवति । विशकलितानि वाक्यानि प्रत्येकं वाक्यं एकैकं (unit)
- शुद्धताविषये अधिकः आदरः ।
- मातृभाषामाध्यमेन शिक्षणम्
विमर्शः
[सम्पादयतु]व्याकरणानुवादपद्धत्या भाषाम् अधिगतवान् जनः तया भाषयाव्यवहारं कर्तुं न शक्नोति। अवगमनात्मकं ज्ञानं केवलं भवति। अभिव्यञ्जनात्मकं ज्ञानं भवति।