सदस्यः:1410079 HARSHA JAIN/प्रयोगपृष्ठम्

ततः योऽपि द्वितीयोऽत्र तं श्रीदशैनमप्रवीत् । न मोक्ष्यामि मम हात मिर्घ कोऽस्य भवानिति एवं तयौरुभयतम् स्कन्धयौन् कर्रदौः शवः । षेतालानुप्रविष्टः सन्नयुशृग्च्चैरवं रवम् तेन त्रस्तो द्वितीयः स हृत्स॥बेटेत व्यपद्यत । श्रीदशैनश्चचग्लस्थ स गृहीत्वैव तं शवम् तग्वशत्र द्वितीयः स मृतौऽप्युहूथाय पूरुषः । वैतालायिष्ठिनो रुन्वंस्त्रं श्रीदशैनपुक्तशम् तिष्ठ स्कन्धार्पित कृत्वा पिअं मे मा सा गा इति । ततः स भूतग्विष्ठं तं गत्वा श्रीदईम्नोऽभ्यथात् किं प्रमाणं तवैतख यिशत्वे मित्रमेव मे । तकुत्वग् योऽणोऽवग्दीत्प्रसाणमयमेव नौ श्रीदशैनखतोऽवौचन्विर्श सं तर्हि ववन्त्यसौ । ततरतदकन्धवर्तो स सवेतालः शवोऽप्रवींत् ॥ अहमेवं मुने मह्यसाह्यरं यः प्रयच्छति । क्षुधिताय स ये भिर्घ खैच्छं नयतु मां च सः एवढुत्व' सषेतग्ढ़ो द्वितीयः योऽवदच्छथा । मम नास्त्यद्य चेदस्ति तदाहारं ददातु ते तद्दृछुत्वग्हं ददामीति वदन्य'वत्तभेव सः । श्रीदर्शनो निजङ्घसरथवेतेग्क्यह्मरसिद्धयै हरित खङ्गेन तावत्स हन्यमानः खसिद्धिंक्त ! अन्तदेधै द्वितीयौऽव सवेतालः शवरत्तदग् अथ श्रीदशेनं तं स वेत्सलोंऽसरिथतीऽत्रवीत् । प्रतिपन्नमिद'नीं ने भोजनं दीयतामिति ततो यदा न हेषेऽन्यन्र्मासं श्रीदर्शनोऽत्र सः । भोजनाय ततन्तजै खमुत्कृत्पग्सिनग् ददौ तेन तुष्टः स वेत'लरत्तमेवमवदत्तश . प्रीतोऽस्मि दै महासत्त्व द्देहखेऽरत्वयमक्षक्त नय मग्मपुनग् कायै तदेवैबिदं हि सेत्स्यति । स स'धकरतपखीं तु खल्पस्रच्णे विनङ्क्ष्यति इत्युक्तस्त्रेन भूवैव स खखाङ्गखदैव तम् । नीत्वा श्रीदशेनरतबै सग्धक्यय समर्पयत् स चाभिनन्य संपूज्य रक्तमग्ल्यग्नुळैपकै । नरग्स्थिदूणैलिखिते कोणन्यखास्नकुम्भके मह'वैलज्वलदीपे मण्डले विपुल'न्तरे । वेतग्लं तं तदोत्तग्नसात्तप्रेततनुं व्यथात् वक्षस्थलोपविष्टश्च तखाखकुहरेऽथ सः । नरण्स्थिमुवन्ढु'वकरी होमं कहै प्रचकमे क्षणाच तस्य वेवग्लखाख'ज्ञ्शलौदभूत्तश । यथा स-साधकस्त्रग्सादुत्यस्युग्पासरत्तन सच्वच्युतं च ते स्नखसुवन्सुवं परिधग्व्य सः । वेतग्ळौ व्यात्तवदनः साङ्गोपाङ्गं निगीणेवग्म् तद्दृष्ट्वा खङ्गमुद्यम्य यावच्क्लींदर्शनः स तम् । अभिधावति तावत्स वेतग्लज्जमगाषत भोः श्रीदशैन धैर्येण तुष्टोऽरम्यैर्वविघैन बे । तत्सषैपग्म्भुह।ण त्वमिम'न्मन्मुखसंभव'म् एभिन् शिरोनिवढैश्च पाणिधैश्चैष भूपतिन् । निदृत्तयक्ष्यदोपाक्तिं सद्य एव भविष्यति त्वं चग्र्चिरण सचैखाः ष्टथव्यग् राजा भविष्यसि । इति तद्वचनं श्रुत्वा तं स श्रीदशैनोऽभ्यपात् साधकेन विनैवेन तत्र यास्याम्यहं कथम् । अनेन स हतः खग्थैलोगादिति वदेवृफ एवं श्रीदशैनेनोहैञ् वेतग्लृन् स जगाद तम् । वचिम ते प्रलयं येन शुद्धिरवूव भविष्यति इमं मृतं मन्निगीणैमिह्यस्त्रैव शवख हि । उदरं पाटयित्वग् त्वमन्तन्प्तं दर्शयिष्यति इत्युक्त्वा स ययौ कापि वेतग्लोंऽर्पितसर्षंपन् । निगैबैव शवात्तसगच्छवः सोऽप्यपतद्भु.वि खीकृख सपैपान्सौऽपि गत्वा श्रीदशैनन्तह्म । सदग्थाष्ठयुर्षिरेग् तस्मिन्मठे रात्रिं निनाय ताम् णो राज्ञोऽन्तिकं गत्वा सन्निवृत्ते निवेद्य तत्। मन्निभ्योऽदशैयवीत्वम् साधकं तं शवौदरग्त् ततो बबन्ध राज्ञखान्पाणौ फू.ङ्कुग् च सषैपग्र । तेन सोऽभूवृणे नष्टक्तिशेषव्य'धिनिर्युक्त अथ तुष्टः स नृपतिः द्वैरीसेन्त पापुइदप्यिनम् । अनष्टयुऽसुतह'श्रीदशैनमप्रहीत् इमं मृतं मन्निगीणैमिह्यस्त्रैव शवख हि । उदरं पाटयित्वग् त्वमन्तन्प्तं दर्शयिष्यति इत्युक्त्वा स ययौ कापि वेतग्लोंऽर्पितसर्षंपन् । निगैबैव शवात्तसगच्छवः सोऽप्यपतद्भु.वि खीकृख सपैपान्सौऽपि गत्वा श्रीदशैनन्तह्म । सदग्थाष्ठयुर्षिरेग् तस्मिन्मठे रात्रिं निनाय ताम् णो राज्ञोऽन्तिकं गत्वा सन्निवृत्ते निवेद्य तत्। मन्निभ्योऽदशैयवीत्वम् साधकं तं शवौदरग्त् ततो बबन्ध राज्ञखान्पाणौ फू.ङ्कुग् च सषैपग्र ।