सदस्यः:Kashyaph1996/प्रयोगपृष्ठम्
द्वितीयपरिंच्छैदː
‘लेख्याख्ढं साक्षिमत्‘ इति चाद्यश्वोकगतमृणह्य विषेषणं मन्त’ व्यम् । तत्र येन प्रकारेण ऋणस्य लेख्यारूढता कर्तव्या दि- ङाग्त्रेण तमेव प्रकग्रमाद्द् सङ्गुह्कारः चिरकम् नाम लिखितं प्रुराणैः पौरलेखक्रैः अथिंप्रत्यां’थनिदट्टैः यथासम्भवसँस्तुतै: स्वकीयैः पितनामथिंरथिंप्नसथिंसाक्षिणाम्।
प्रतिनार्णंमराक्रात्समथिंसांक्षिस्वद्द्स्तवत् स्पष्टाचगमसेयुक्त' यथांस्पृह्युक्तळक्षणम् इति ! संस्तुते: प्रशस्तैः । प्रततिशव्दॊऽत्राक्रांल्तपदेन सम्बध्यते विस्तरस्ह्वस्य लेख्यप्नकरणे जानपदग्ख्यळैख्गाभिपानै द्रष्टव्यः साक्षिमत्ताप्नकग्रस्य दिद्यात्रं तु व्याप्तेनॊक्तम्- धर्म पुत्रिणो मोलाः कुलीनास्सयवादिनः ।
श्रोतस्मग्तैक्रियायुक्ता विगतद्वेपमव्सरा: श्रोत्रिया नपराथोना: मूरयश्वांश्यासिनऽ । ग् युवांनस्साक्षिणऽ कार्यौ ऋणादिषु विजानता॥ इति ग् यिस्तरस्व्वस्यापि साक्थिकरणादौ द्र्ष्टव्यय् ' एवमुक्तवि' भिना सदा घनळी ऋणं दद्यात्। बृद्घचर्थे घनपयोंगं कुर्योदित्य‘ यैथ् थ् वुद्धिपरिमाणमॆदास्दूत्तरत्र घुद्धिमकरणॆ वक्ष्यन्ते दछ्रुवग् स्वकृता द्वाद्घ सर्वॆ सवामु जातिषु इत्थादिवचनै: । ते चात्रानुसल्घेपा: । एवम’नेर्कोनयमानुवल्र्धं घनप्तयोंगं कुवैतॊ दृष्टमेव फलं, दृष्टाथैपात्रळार्थंव्वादासां ल्यूयी- नाम् । अत एव व्यतिरेकमुखेनदृष्टाघेपैवप्द्दृ हारीत=_… आधिं स्मि। लप्नक' च। यमुनां बन्धकाद्बिना साक्षिळेख्यविदीनं तु विसंवादे न सिध्यति नारदॊपिं" विस्रम्भद्देवू द्द्वप्क्त्र प्ननिशूरांधिरेंव च लिखितं साक्षिणश्च द्रे फ्'पाणॆ व्यक्तिकारर्क विस्रब्धौ विवास: । व्यक्तिरभिव्या‘क्ते: ! एर्वचाबल्क्कप्नकै मयोंगॊपि लभ्यते । तथा प्नयोंगेऽपिं प्नयुक्तस्म घनस्य कथंचित्, सिद्धिसय्फ्यात् । अत एवाबप्त्घकप्नयॆग्गेऽपि वक्ष्यते । निराषानॆ द्विक्यावं पासप्तापा उदाहृता: इत्यादिना ! अस्वतप्त्त्रेषु म्यॊगनिषेश्याद्द् कग्त्थाम्रन न त्नीभ्यो दासबाळेभ्'यथ् प्तयर्च्छत् कचिदुडुतम्' दाता न लभते तबु तेभ्यो दद्यात्तु यद्द्वस्रु स्रचादळीनामस्वतप्त्त्रत्थाप्देल्यभिपाय: । उद्धृतं फ्पोगाय गृहींतम्प् इति स्मृतिचब्दिकार्या घनप्नयॊगविंधिऽ अथ अप्घिद्वेषयाणि कान्धिवेद्रृचन्मा’ने लिख्यन्ते तत्र ह्मरीतध्- बल्घं यथा स्थापितं स्यात् तथैव गातेपाळयॆत्' इत्ति प् अधिंप्रहृगादू’र्वंपाघेर्नाराप्तासविफाराप्तारल्यव्यक्तान्तरव्क्या दयो यथा न भवन्ति तथा घनीं द्दित्यर्यैटं' एवं पाल्यमानैऽप्पाथौ दैपाक्थिशान्नाशादियौदे भवै- त्तदा न का’श्चैदौषो घनिन इत्याह स एव.…- दैवराजोपघाते तु न दोषौ घनिन: रुचिम्!