सदस्यः:Ranjini Nadig

लक्ष्मिनरसिम्हः चरिः

— Wikipedian —
नाम	रञिनि नदिग्
जन्म	रञिनि ५ देकेम्बेर् १९९७ बङलोरे, कर्नतक
वास्तविकं नाम	रञिनि स् नदिग्
राष्ट्रियत्वम्	भारतीयः
देशः	भारतः
निवासः	बङलोरे
भाषा	कन्नद, एङ्लिष्, हिन्दि, तेल्गुए, तमिल्
देशजातिः	भारतीयः
विद्या उद्योगः च
जीविका	छात्रः
विद्या	बि.कोम्(होनोर्स्)
प्राथमिक विद्यालयः	विद्य वर्धक गन्धि केन्तेरनर्य् प्रिमर्य् स्चोओल्
विद्यालयः	कविद्य वर्धक सङ सर्धर् पतेल् हिघ् स्चोओल्
महाविद्यालयः	जैन् कोल्लेगे
विश्वविद्यालयः	क्राइस्ट वर्श्विद्यालये, बेंगलुरू
रुचयः, इष्टत्मानि, विश्वासः
रुचयः	संगीत श्रवणम्, पुस्तक पठनम्
धर्मः	हिन्धु
राजनीतिः	स्वतंत्र
चलच्चित्राणि	मनोरंजनाय (तेलुगु-खलेज, बिल्ल, बाहुबलि)
पुस्तकानि	बहवः (नूतनवाचन पुस्तकानि - सॅपियन्स, द ट्विस्टेड् (आंग्लम्) केएनवाइ पतंजलि साहित्य (तेलुगु))
सम्पर्क समाचारम्
वि-पत्रसङ्केतः (ई-मेइल्)	ranjusnadig@gmail.com

मम नाम रञिनि नदिग् । । मम मातस्य नाम सुध। माम पितरस्य नाम न् पि षन्कर् मुर्थ्य् ।मम जेष्टस्य नाम गौरव् नदिग् । मम जन्म दिनम् ५ ।१२ /१९९७ । मम प्रित मित्र कष्यप ।मम चलनचित्रम् द्रष्तुम् पुस्तकम् प्र्यम् ।अहम् च्रिस्त् विष्वविद्यालये पठामि। मम विद्यलय्स्य नाम विद्य वर्धक सङ् सर्धर् पटेल् प्रोडशालम् ।अहम् १७ वर्षाम् अस्ति।मम जन्मस्थलम् बेङलुरु अस्ति । अहम् वानियम् कर्थुम् इच्यामि । मम प्रियस्स्य भषा सम्स्क्रुत । सम्स्क्रुत भाषा मम सम्स्क्रुतिम् विद्यथे । सम्स्क्रुथ भाषये कलिदासः अथुय्थम कवि । कलिदसस्य अभिग्नान शाकुन्तल मम प्रिय कादम्बरि। अभिज्ञान शाकुन्तलम् महाकवि कालिदासेन विरचितमेकं बहु प्रसिद्धं नाटकम् अस्ति। अस्य नाटकस्य नायकः दुष्यन्तः नायिका शकुन्तला चास्ति। दुष्यन्तः शकुन्तलया सह गान्धर्व-विवाहं कृतवान्, तदा सः स्मृतिचिन्हं नाम अङ्गुलीयकं दत्तवान्। तत् अभिज्ञानं मुनेः दुर्वाससः शापेन विलुप्तमभवत्। शापवशात् राजा दुष्यन्तः शकुन्तलां विस्मृतवान्।पुरुवंशस्य राजा दुष्यन्तः कदाचित् मृगयां कुर्वन् अटव्यां हरिणं अनुधावन् मालिनीतीरे विद्यमानस्य कण्वस्य आश्रमं प्रविशति । कण्वः फलपुष्पाणि आनेतुं गत इत्यतः काचित् सुन्दरी तापसकन्या तस्मै स्वागतं करोति । अर्घ्यपाद्यादिभिः सत्करोति सा । तस्याः रूपेण मोहितः दुष्यन्तः स्वपरिचयं तस्यै कुर्वन् तां प्रति - त्वं क्षत्रियोऽसि ? त्वां प्रति मम मनः आकर्षति । अहं त्वां कामये इत्यवदत् । शकुन्तला तु - अहं मेनकाविश्वामित्रयोः पुत्री इति, ताभ्यां यदा परित्यक्ताहं शकुन्तपक्षिभिः रक्षिता इति, ततः कण्वमहर्षिः वने मां दृष्ट्वा आश्रमं प्रति आनीय पोषितवान् इति । शकुन्तपक्षिभिः रक्षिता अहं शकुन्तला इति नामधेयं प्राप्नवम्। यदि मां वोढुं वाञ्छसि तर्हि कण्वमहर्षेः अनुमतिः अपेक्षिता इत्यादिकं सर्वं वृत्तान्तम् अकथयत् ।दुष्यन्तः तु क्षत्रियाः गान्धर्वविधिना परिणेतुं शक्नुवन्ति । तदर्थं कण्वस्य आक्षेपः न स्यादिति, त्वयि जायमानमेव उत्तराधिकारिरूपेण ताम् अङ्गीकारयित्वा तस्याः पुत्रमेव युवराजं करिष्यामि इति प्रतिश्रुण्वानः तां परिणीतवान् । अग्रे तस्यै राजयोग्यानि वेषभूषणानि सेवकद्वारा प्रेषयामि इति उक्त्वा कण्व मम विषये किं वदेत् इति चिन्तयन्नेव स्वनगरं प्रायात्। कण्वे आश्रमं प्रत्यागते शकुन्तला तस्य शिरसः उपरि विद्यमानं भारम् अवतारयति । तथापि तस्य मुखं अदृष्ट्वा लज्जया अधोमुखी तिष्ठति । कण्वे लज्जायाः कारणं पृच्छति सति शकुन्तला दुश्यन्तेन साकं कृतविवाहवृत्तन्तं अकथयत् । दिव्यदृष्ट्या सर्वविदितः कण्वः - ”वत्से ! त्वया कृतः अधर्मः न । क्षत्रियाणां गान्धर्वविधिना परिणयः सम्मतः” इति समर्थयति । कालक्रमेण गर्भवती शकुन्तला रूपगुणसम्पन्नोपेतं सुतं असूत । पुत्रस्य षट् वर्षाणि अतीतानि चेदपि दुष्यन्तः नागतः । सः अपि आरम्भदिनेषु कण्वः किमपि वदेत् इति चिन्तयन् न प्रवर्तते स्म, क्रमेण शकुन्तलायाः विषयः तेन विस्मृतः । परं सा तु तं निरीक्षमाणा खिद्यते स्म । बालस्तु धीरः सन् वनस्य सर्वप्राणिनः अपि निगृह्य आत्मानं "सर्वदमन" इति परिचाययति स्म । तं यौवराज्याय अर्हं मन्वानः कण्वः मुहूर्तं निश्चित्य स्वशिष्यैः सह शकुन्तलां तत्पुत्रं च दुष्यन्तस्य राजधानीं प्रति प्रेषयामास । एत च कथा शाकुन्तलस्य सहना क्षमो मनोभावम् सह दुष्यन्त महरजस्य क्षत्रेएयथ्वम् प्रयुक्त महकव्यम्। यतः अभिग्नन शाकुन्तलम् मम प्रिय कादम्बरी ।