संत रामपाल (आध्यात्मिक गुरु )

संत रामपाल दास कबीर साहेबस्य गरीबदास सम्प्रदायस्य भारतीयः कबीरपन्थी साधुः(संत:) अस्ति। तस्य जन्म १९५१ तमे वर्षे सितम्बरमासस्य ८ दिनाङ्के धनानाग्रामे अभवत् यत् वर्तमानकाले हरियाणाराज्यस्य सोनीपतमण्डले स्थितम् अस्ति। सर्वधर्मग्रन्थानुसारं प्रमाणितं साधना स्वं कृत्वा एवं अनुयायिभिः सम्पादयितुं तस्य अनुयायिनः तम् जगति एकमात्रः सतगुरुः इति दावान् कुर्वन्ति।

विवादेषु तिष्ठन्ति यतोहि ते स्वज्ञानं शास्त्रप्रमाणितम् इति दावान् कुर्वन्ति तथा च अन्येषां बहूनां तथाकथितानां साधुनां ज्ञानं व्यवहारं च शास्त्रविरुद्धं भवति तथा च आध्यात्मिकज्ञानस्य चर्चां कर्तुं आमन्त्रयन्ति। विशिष्टनियमानां कठोरतापूर्वकं अनुसरणं कृत्वा तस्य १५ कोटि:(करोड़) अनुयायिनां समाजे विशिष्टा परिचयः भवति, रमैणीविवाहः विशेषचर्चाविषयः एव तिष्ठति। अस्मिन् प्रकरणे महर्षि दयानन्देन लिखितस्य सत्यार्थप्रकाशस्य पुस्तके उल्लिखितानि कानिचन तथ्यानि राष्ट्रियचैनलेषु प्रदर्शितानि आसन्। तेन क्रुद्धा आर्यसमाजीसंस्था २००६ तमे वर्षे तस्य आश्रमे आक्रमणं कृतवान आसीत्। अस्मिन् मूलभूतविषये अनेकानां प्रमुखाः विवादाः अभवन् । तस्य लिखितपुस्तकानां न्यायालये अपि आव्हानं कृतम् अस्ति।

जीवनम्

सन्तरामपालस्य जन्म ८ सितम्बर १९५१ तमे वर्षे सोनीपतस्य धनानाग्रामे जाटवर्णे अभवत्। शिक्षां समाप्य सः हरियाणासरकारस्य सिञ्चनविभागे अभियंता अभवत्। तस्य आधिकारिकजीवनवृत्तानुसारं, सः बाल्यकालात् सर्वेषां हिन्दुदेवदेवतानां कट्टरभक्तः आसीत् किन्तु अस्याः भक्तिद्वारा आध्यात्मिकशान्तिः कदापि न अनुभवति स्म। एकस्मिन् दिने सः कबीरस्य अनुयायी गुरुस्वामी रामदेवानन्दं मिलितवान् । तेषां कृते क्रियमाणा पूजाविधिः अस्माकं स्वधर्मग्रन्थैः सह न सङ्गच्छते इति केन तेभ्यः व्याख्यातम्। अत: अनेन भक्तिविधिना ते मोक्षं प्राप्तुं न शक्नुवन्ति यतोहि श्रीमद्भगवद्गीता अध्याय 16 श्लोक 23 इत्यस्य अनुसारं यः व्यक्तिः शास्त्रं त्यक्त्वा स्वस्य इच्छानुसारं व्यवहारं करोति सः न सफलतां प्राप्नोति, न सुखं, न च परममार्गं प्राप्नोति।

संत रामपाल दासः कथयति यत् तदनन्तरं सः भागवतगीता, कबीरसागरः, गरिबदासस्य‌रचित‌ ग्रन्थ:, पुराणैः, वेदैः, अन्ये च अनेके ग्रन्थाः अध्ययानां। एतेषु ग्रन्थेषु स्वामी रामदेवानन्देन दत्तानां वचनानां प्रमाणं प्राप्तवान् इति तस्य मतम्, तदनन्तरं स्वामी रामदेवानन्दजी इत्यनेन दत्तानां मन्त्राणां जपः आरब्धः, तदनन्तरं सः आध्यात्मिकशान्तिं अनुभवितुं आरब्धवान्।

१९९४ तमे वर्षे स्वामी रामदेवानन्दः तस्मै गुरुपदं दत्तवान् । तदनन्तरं सः “सन्त रामपाल दास” अभवत्।

१९९५ तमे वर्षे सः अभियंतापदात् त्यागपत्रं दत्तवान्, यत् २००० तमे वर्षे स्वीकृतम् । तथा च पश्चात् करोन्थागांवनगरे सतलोक आश्रमस्य स्थापनां कृतवान् यद्यपि २००६ तमे वर्षे बद्ध्वा(गृहीतस्य) अनन्तरं अयं आश्रमः सरकारस्य निरीक्षणे अस्ति।

शिक्षा नियमाः च

धर्मानां शास्त्राणां उद्धरणं दत्त्वा संतरामपालः कबीरं सर्वदेवदेवतासहितस्य सम्पूर्णस्य जगतः निर्माता इति मन्यते तथा च भक्तिं सर्वेभ्यः लौकिककर्मेभ्यः श्रेष्ठं मन्यमानः सर्वान् दुष्टान् त्यक्त्वा एक: कबीरपरमेश्वरभक्तिं कर्तुं प्रेरयति। दुष्टतां त्यक्तुं समाजसुधारार्थं च केचन नियमाः कृताः ये भक्तिमर्यदा इति उच्यन्ते। यथा:

1. बीडी, सिगरेट, तम्बाकू, सल्फी, गंजा, मद्यं, अण्डं, मांसम् इत्यादीनि किमपि मादकं पदार्थं सेवनं विस्मरन्तु, तत् कस्यचित् अपि न ददन्तु।
2. द्यूतं, ताशक्रीडा, चोरी, वञ्चना इत्यादि न करणीयम्।
3. मृत्युभोजः, दहेजप्रदानम्, व्यर्थव्ययः आडम्बर नाम्ना, मुंडनसमाधिपूजनम्, पितृपूजा, मूर्तिपूजा आदिकम् न करणीयम्।
4. परमेश्वर कबीर: इत्येतस्मात् परं देवं न पूजयन्तु, सर्वेषां सम्मानं कुर्वन्तु।
5. अश्लीलगीतगायनं, नृत्यं, व्यभिचारादिकं सर्वथा निषिद्धम् अस्ति।

संतरामपालस्य अनुयायिनः विशेषतया तस्य ज्ञानेन आकृष्टाः भवन्ति, यत् सर्वधर्मशास्त्रैः सह सङ्गतम् इति दावितं भवति।

कबीरसाहेबस्य एक: वाणि:(स्वरः) अस्ति।यथा:-

सतगुरु के लक्षण कहूं, मधुरे बैन विनोद।

चार वेद छः शास्त्र, कहे अठारह बोध।।

एतत् उद्धृत्य तस्य अनुयायिनः तं सत्यम् सतगुरुः इति वदन्ति ।

तस्य अधिकांशः अनुयायिनः वदन्ति यत् वयं साधुना दत्तं ज्ञानं शास्त्रेषु मिलितवान्, ततः अस्माकं धर्मग्रन्थेषु अपि तदेव प्राप्नुमः, तदनन्तरं वयं तेषु सम्मिलिताः। परन्तु ज्ञानमेव विषयः यस्य कारणेन अधिकांशसमुदायाः तेषां विरोधं कुर्वन्ति।